แต่คราวนี้ผมไม่ได้ตั้งใจมากิน แต่ตั้งใจมาที่นี่หน่อย " ศาลาเฉลิมธานี" หรือคนแถวนั้นเรียกกันว่า "โรงหนังนางเลิ้ง" ผมมาที่นี่หลายหน ชอบมาดู อาคารโรงหนังมันคลาสสิคนะ อดอิจฉาคนสมัยก่อนไม่ได้ ที่มีโอกาสได้ดูโรงหนังแบบนี้โรงหนังนี้สร้างขึ้นตั้งแต่สมัยร.6 ครับ และเริ่มฉายตั้งแต่ปีพ.ศ. 2461 สมัยก่อนไม่มีจองที่นั่ง ที่นั่งก็เป็นเก้าอี้ม้ายาว เลือกนั่งได้ตามอัธยาศัย ไม่มีเจ้าหน้าที่ตั๋ว
ต่อมาธุรกิจหนังซบเซา โรงหนังนี้ก็ปิดตัวลงเมื่อปี 2536 ปัจจุบันก็เป็นที่เก็บของ
วันนี้ที่ผมไป เจอภาพการรวมตัวของชาวบ้านช่วยกันทำ "ขนมเทียน" ขายอยู่ที่หน้าโรงหนัง
 |
| ขนมเทียนนางเลิ้ง |
แม้หลายๆ อย่างจะเปลี่ยนไป บ้านเมืองเจริญขึ้น แต่เชื่อว่าผู้คนที่อาศัยอยู่แถวนี้ตั้งแต่สมัยก่อน ความรู้สึกคงไม่ได้เปลี่ยนไปจากเดิมมากเท่าไหร่
ผมได้เห็นภาพของชุมชนที่รักกัน มิตรภาพที่มี การคุยกันระหว่างเพื่อนบ้าน มันทำให้ย่านนี้ยังเป็นย่านที่ยังมีมนต์ขลัง และยังน่ามาเที่ยวเหมือนเดิม
เสียดายวันนี้เป็นวันอาทิตย์ และเป็นช่วงบ่ายๆ ตลาดวายแล้ว ไม่ค่อยมีอะไรขายเท่าไหร่...ไว้ผมมีโอกาสจะแวะมาเก็บภาพของหร่อยๆ แถวนี้ให้ชมกัน
ลืมบอกไปศาลาเฉลิมธานี เค้าก็มีเพื่อนๆ โรงหนังด้วยนะ อาจเคยได้ยินชื่อกันบ้าง เช่น ศาลาเฉลิมไทย, ศาลาเฉลิมกรุง, ศาลาเฉลิมนคร, ศาลาเฉลิมราษฎร์ เป็นชื่อที่มักใช้ในการตั้งชื่อโรงหนังสมัยก่อน
ดูจากชื่อ อดคิดไม่ได้ว่าคำว่า " เฉลิม" นี่มันดังจริงๆ ดีนะสมัยก่อน เค้าเอาไปใช้ในการตั้งโรงหนังยังมีประโยชน์
สมัยนี้คงมีประโยชน์แค่เอาไปใช้เฉลยคำถามที่ฮิตติดปากของคนประเทศนี้ " รู้มั้ย? กูลูกใคร " ..ก็เท่านั้นเอง #
 |
| ภาพบรรยากาศชาวบ้านทำขนมเทียน |
 |
| โรงหนังนางเลิ้ง - ศาลาเฉลิมธานี |
 |
| บรรยากาศตลาด..วันอาทิตย์ |
