Lucky

ไม่รู้จะเขียนอะไรดี..สำหรับผมกับความรู้สึกตอนนี้...ผมคิดถึงเพื่อนคนนึง..ผู้ซึ่งไม่มีวันกลับมาได้พบกันอีก..เค้าจากไปเมื่อวันที่ 31 พฤษภาคม 2554 วันที่ผมต้องไปตรวจงานที่ระยอง..เลยไม่มีโอกาสได้เจอกัน...





"มันไม่ได้รักนายเท่าชีวิต..แต่นายคือชีวิตของมัน"..ประโยคสุดท้ายจากเรื่องสั้นของ มรว.คึกฤทธิ์ ปราโมช..เรื่อง "มอม"..สำหรับผมคำนี้..เป็นคำที่ผมไม่เคยปฏิเสธกับสิ่งที่ผมได้รับจากเค้า..Lucky

RIP.
1 มิถุนายน 2554

นกพูดไม่ได้..แต่คนพูดเพื่อนกได้

วันนี้มีโอกาสมาเดินเล่นที่หอศิลปฯ กรุงเทพ...มาเจอนิทรรศการอันนึงครับที่ชั้น 9 ชื่อนิทรรศการ A CAGE IS NO HOME หรือ กรงไม่ใช่บ้าน ของชมรมอนุรักษ์นกและธรรมชาติล้านนา..มีวัตถุประสงค์เพื่อให้คนอย่างเราๆ เข้าใจสัตว์ที่เรียกว่า"นก" มากขึ้น...การกักขังเค้าในกรงมันถูกหรือไม่..สำหรับคนที่อ้างว่ารักนก หรือบางคนก็เอานกมาแข่งร้องกัน..เคยถามมันบ้างมั้ย....ว่ามันชอบหรือป่าว..


จากคำถามเหล่านี้..ก็เลยเกิดเป็นคอนเซปต์นิทรรศการนี้ขึ้นมา...ผมคงไม่อธิบาย..ลองดูจากภาพที่ถ่ายมาให้ดูหละกันครับ....อย่างไรก็ตามถ้าใครสนใจลองเข้าไปที่ facebook ที่ " Free the Birds กรงไม่ใช่บ้าน " ดูครับ








ปล. ใครอยากเลี้ยงนกในกรง...โดยส่วนตัวผมก็ไม่ว่าหรอกครับ..แต่ถ้าจะให้ดี...กรงที่เลี้ยง..น่าจะเปิดประตูกรงไว้ตลอดเวลาก็ดีนะครับ..เผื่อจะลองวัดใจว่า...นกมันจะบินกลับมาหาเจ้าของ (ที่รักมัน)..หรือป่าว??...

เหตุเกิดบนรถเมล์

เคยเข้าใจอะไรผิดมั้ยครับ...วันนี้เจอกับตัว..ก็เลยอยากเล่าเป็นประสบการณ์ให้ฟังกันหน่อยครับ

...วันนี้ผมออกไปถ่ายรูปเล่นข้างนอก ขากลับนั่งปอ.สายนึงกลับบ้าน...ก็มีชายคนนึงขึ้นมาบนรถ...และมานั่งติดกับผม...กระเป๋าก็เดินเข้ามาเพื่อจะเก็บค่าโดยสาร ไอ้เจ้าผู้ชายคนนี้..ก็มัวแต่เล่นมือถือ กด sms เขียนข้อความอยู่ได้..กระเป๋าก็เลยหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด ก็รอแต่ว่าเมื่อไรไอ้บ้าเนี่ยจะเลิกเล่นมือถือสักที จ่ายตังค์ก่อนไม่ได้หรือ (วะ)..ผมเดา 555 ...สุดท้าย..เธอก็ไม่รอครับ..หงุดหงิด แถมด่าเล็กๆ ออกมา แล้วเดินไปที่หน้ารถ..คงจะกลับมาเก็บที่หลัง

ไอ้ผมเห็นก็รู้สึกยั้วะแทนไม่ได้เหมือนกัน..ว่ามันจะเล่นอะไรกันนักกันหนา....และแล้วกระเป๋าก็เดินกลับมาอีกรอบ แถมถามด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยดีเท่าไหร่..."จะลงไหน??"...และแล้วเกิดอะไรขึ้นรู้มั้ยครับ...



เจ้าหนุ่มคนนั้นยื่นมือถือที่เค้าเขียนข้อความส่งให้กระเป๋าอ่าน...รู้แล้วใช่มั้ยครับ...เค้าพูดไม่ได้ครับ!!...เค้าเป็นใบ้ พยายามจะเขียนว่าจะไปลงที่ไหนให้กระเป๋าอ่าน...


ผมเอง..รู้สึกผิดขึ้นมาเลย...และกลับเห็นใจเจ้าหนุ่มคนนี้อย่างมาก..นับถือในความพยายามที่เค้าจะสื่อสารให้กระเป๋าได้รู้..คงไม่บอกนะว่าสีหน้ากระเป๋าเป็นอย่างไง...เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง

แลกเปลี่ยน..ประสบการณ์ให้ฟังเนาะ..+++ เผื่อใครจะเจอเหมือนผม


ปล.โอกาสเท่านั้นนะครับ..ที่เราจะให้กับคนที่มีโอกาสไม่เหมือนเรา...บางครั้งเราไม่ต้องทำอะไรมากก็ได้..แค่"ใจคิดบวก"..ก็พอ..

กายสิทธิ์

มีโอกาสไปเดินถ่ายรูปเล่นพระบรมรูปรัชกาลที่ 1 และเดินเล่นมาแถวโรงเรียนเพาะช่าง...มาสะดุดที่ร้านน้ำร้านนึงครับ "ร้านน้ำกายสิทธิ์" แค่ชื่อก็กินขาดแล้ว..แถมอาการสงสัยว่าไอ้น้ำดื่มแต่ละโหลมันมีอะไรพิเศษหรือเปล่า..ฝากมาให้ดูขำขำครับ..แต่ถ้าใครอยากลองว่ามันมีอิทธิฤทธิ์ กายสิทธิ์ อย่างไง...ก็ลองไปลองชิมกันดูหละกันครับ..











ผมเคยได้ยินแต่คำว่า "ไม้กายสิทธิ์","ดาบกายสิทธิ์","คุณยายกายสิทธิ์"...ก็มีวันนี้หละครับที่เห็นว่ามี "น้ำกายสิทธิ์" หวังว่าอนาคตจะไม่มี "ม๊อบกายสิทธิ์" นะครับ..เพราะปัจจุบันแค่ธรรมดา..ก็ขนาดนี้แล้ว..ถ้ามีอิทธิฤทธิ์กายสิทธิ์อะไรขึ้นมาคงแย่แน่เลย..แต่ก็ยังโชคดีที่ยังมีไม้กายสิทธิ์..เพราะถ้าถึงเวลานั้นคงเอายื่มมาปราบม๊อบซักหน่อย..เสกเป็น"..." ซะให้เข็ด..

ที่สุด..ณ ฉะเชิงเทรา

วันนี้ 1 พค.ได้มีโอกาสมาเที่ยววันหยุดวันแรงงานกับน้องที่ทำงานที่ "จ.ฉะเชิงเทรา"..สิ่งที่สะดุดตาที่สุดของจังหวัดระหว่างขับรถไป..ก็คงไม่เกินพวกป้ายเหล่านี้หละครับ...

"ที่สุดในแม่น้ำบางประกง..ที่สุดในภาคตะวันออก..ที่สุดในโลก"...สุดๆ ไปเลย...ก็ดีครับที่เห็นอะไรยิ่งใหญ่แบบนี้ในประเทศของเรา..แต่ขอแค่ว่าอย่าใหญ่เพียงแค่อยากดึงดูดให้ใครมาเที่ยว แต่ลืมรากเหง้าของสิ่งเหล่านี้ด้วยหละกันครับ..ยิ่งเป็นที่สุดในเรื่องที่เกี่ยวกับ "ศาสนา" แบบนี้ด้วย..ผมไม่อยากเห็นว่าการที่คนไปแวะสักการะเป็นเพราะผลของการโฆษณาความใหญ่โตของป้ายที่โม้ไว้เท่านั้น จนลืมจุดที่ศาสนาต้องการให้เรารู้จริงๆ


แต่ไงก็ตามจะที่สุดแค่ไหนก็ตาม...แต่คงสู้คนนี้ไม่ได้หรอกครับ (ภาพด้านขวา)..เค้าคือ "ที่สุดของที่สุด"จริงๆ..คุณแจ้ ดนุพล แก้วกาญจน์....สวดยอด

ปัจจุบัน vs อนาคต..ในบางกอก

ระบบขนส่งมวลชน ปี 2554 (คลิกที่ภาพ..ขยายใหญ่)


ระบบขนส่งมวลชน ปี 2xxx (คลิกภาพ..ขยายใหญ่)












ที่เอาภาพนี้มาโฟสให้ดู..ไม่ใช่เพราะเหตุผลไรหรอกคับ..แค่ดีใจว่า "ลาดพร้าว"(Lat Phrao)บ้านตูก็มีกับเค้าด้วย..ดีใจน้ำตาแทบไหลเลยอะ..โห้ โห้ โห้..

ไงก็ตาม..ในวาระดิถีขึ้นปีใหม่ไทยปีนี้..ผมก็ขอแค่อาราธนาคุณพระศรีรัตนตรัยและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย จงคุ้มครองให้แผนที่ขนส่งมวลชนในเมืองบางกอกฉบับนี้ เมืองบ้านเกิดของผม..จงมีความสุขมากมาย ร่างกายแข็งแรง ปลอดภัยจากอันตราย อย่าล้มหายตายจาก จงอยู่เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรให้ผมอมยิ้ม มีหวังอย่างนี้ตลอดไปด้วยเถิด....สาธุๆๆๆๆๆ

อโยธยาศรีรามเทพนคร..มรดกโลก

เมื่อปลายปีที่แล้ว 2553 ผมได้มีโอกาสไปเที่ยวงานแสดงแสง-เสียง ที่เมืองหลวงเก่าของเรา "พระนครศรีอยุธยา" ซึ่งผมคิดไว้นานแล้วจะไปให้ได้สักครั้ง..ซึ่งก็คุ้มกับการที่ได้ไป..ทีมงานทำได้ดีมากครับ รวมถึงนักแสดงทุกคน และก็ "ทุกตัว" ไม่รู้ทำได้ไง....เก่งมาก



...แอบไปถ่ายแถววัดไชยวัฒนาราม ตอนค่ำคืนมา...สวยไปอีกแบบ


...หลังจบการแสดง..ถึงเวลานักแสดงเผยโฉม...กันสักกะหน่อย++
...ช้างชนช้าง....
....น่ารักมาก..ช้างน้อย...
....แสง สี เสียง..อยุธยามรดกโลก











เจ้า "ทุกตัว" ที่ผมบอกก็หมายถึง "ช้าง" นี่แหละครับ..ไม่รู้เค้าฝึกได้อย่างไงตั้งแต่ให้เดิน วิ่ง หมอบ คลาน ช้างชนกันแบบยุทธหัตถี หรือแม้กระทั่งช้างส่ายตูด...ทั้งๆที่เสียงลำโพง เพลง เสียงระเบิดระหว่างการแสดงเยอะไปหมด..ทำไมพวกช้างเหล่านี้ถึงไม่ตกใจ...แต่ไงก็ตาม...พวกเค้าแสดงได้สุดยอดจริงๆๆๆๆ

ต้องบอกว่าทริปนี้สำหรับผมแล้ว..ทำให้รักเมืองกรุงเก่า.."อโยธยาศรีรามเทพนคร" (จำมาจากหนัง..555) มากยิ่งขึ้น..แต่ก็อดจินตนาการไม่ได้ว่าถ้าทุกวัดในจังหวัดนี้ ไม่ได้ถูกเผา และทุกอย่างยังคงอยู่เหมือนเดิม...เมืองมรดกโลกแห่งนี้..จะสวยแค่ไหน....

แต่ในสมัย"กรุงรัตนโกสินทร์" ยุคนี้..ถ้าอยากถามว่าก่อนบ้านเมืองถูกเผา..จะสวยแค่ไหน...คนๆนึงที่ผมว่าพอจะตอบได้ดี ..ลองไปถามเค้าดูหละกันเนาะ..."เจ้าของ Central World" นี่แหละครับ..ตอบได้ ++

กูเกิ้ล..สงกรานต์ 2554

กูเกิ้ล - google.com ภาพแบบนี้...ผมเริ่มเห็นบ่อยขึ้นเมื่อถึงช่วงเทศกาลหรืองานสำคัญๆ ของประเทศ..ไม่รู้ใครจะรู้สึกอย่างไงบ้าง แต่สำหรับผมแล้ว..ในโลกไร้พรมแดน..สังคมออนไลน์แบบนี้..มันทำให้รู้สึกว่าประเทศไทยประเทศเล็กๆ ประเทศนึงในโลก ได้รับความใส่ใจ ทำให้รู้สึกว่าหลายๆ คนคงสนใจและให้ความสำคัญกับเราในระดับนึงทีเดียว...แต่กลับกันเหตุการณ์ในประเทศไงมันคนละเรื่องกันเลย..มีแต่คนที่ต้องการชนะ เพื่ออำนาจ อ้างสิทธิของตนเอง อ้างประชาชน อ้างประเทศชาติ อ้างสถาบัน...

การพยายามใช้สื่อทุกอย่างที่มี ไม่ว่าจะเป็นวิทยุ ทีวี เคเบิ้ลทีวี ดาวเทียม สื่อสิ่งพิมพ์ และก็สื่อออนไลน์...มาใช้ให้เป็นประโยชน์ (หรือโทษ..ไม่รู้)ในการทำร้ายกันเอง..มันดีหรือ..แม้กระทั่ง "สื่อสารมวลชน" ต่างๆ จิตสำนึกในการทำข่าว เสนอข่าว หรือการมีส่วนในการลดความรุนแรงที่เกิดขึ้น..ผมไม่เคยเห็นเลย..มีแต่จะหาข่าว แล้วมาเล่า หากินไปวันๆ

ผมกลับต้องขอบคุณทางกูเกิ้ล ซึ่งไม่รู้ว่าใครเป็นคนคิด หรือทำก็ตาม ที่ทำภาพ "ปีใหม่" ของเราให้เห็นในโลกออนไลน์..เปิดคอมมาวันนี้ เลยรู้สึกดี ยิ้มได้เลยครับ...แต่กลับกัน....เปิดทีวีขึ้นมามีแต่ข่าวการเมืองเยอะจริงๆ ยิ้มไม่ออก แต่ทำไงได้หละครับ..ถ้า "กูจะพูด" ซะอย่าง..กูเกิ้ลก็คงต้องหลบไปอะครับ...เศร้าจริงๆๆ

..ฟูกูชิม่า 50...ขอให้ปลอดภัยทุกคน

ข่าวแบบนี้...ผมว่าใครได้ยินก็คงอึ่งเหมือนกัน...แต่สำหรับผมคงไม่ได้อึ่งที่ว่าเจ้าหน้าที่เหล่านี้.."ฟูกูชิม่า 50" จะมีโอกาสเสียชีวิตจากกัมมันตภาพรังสีหรอกนะครับ...แต่ผมอึ่งกับหัวจิตหัวใจเค้าจริงๆ...มันยิ่งใหญ่มากเลยสำหรับคนๆนึง ที่คิดจะทำเพื่อมวลมนุษยชาติอย่างแท้จริง..ไม่ใช่แค่เหมือนในหนังฮอลิวู้ดที่เราเคยเห็นๆ กันในการสร้างภาพถึงการเป็นฮีโร่ในการปกป้องโลกใบนี้...
แต่เหตุการณ์ที่ญี่ปุ่นหนนี้..มันคือของจริง..ของจริงจากคน 50 คนที่มีจิตใจสูงส่ง..ด้วยคำพูดคำนึงที่เค้าพูดออกมาว่า "มันคือหน้าที่ของผม"...อึ่งครับ...คนเหล่านี้แหละครับ..ที่เราต้องยกย่องจากใจจริง..ไม่ใช่ไปยกย่องเชิดชูพวกสส.ผู้ทรงเกียรติ.หรือพวกม๊อบไม่ว่าสีไหนก็ตาม...ที่ชอบพูดกันนักหนาว่าทำเพื่อประชาชน.แต่ไม่เคยรู้จักคำว่า "หน้าที่" จริงๆ ว่าคืออะไร...

เขตสำหรับ "ผู้ชาย"...

ผมมีโอกาสไปเดินถ่ายรูปเล่นๆ แล้วปากคลองตลาด กะว่าจะไปถ่ายรูปตลาดดอกไม้สักหน่อย...แต่ก่อนถึงปากคลอง..ก็มาผ่านแถวหน้าโรงเรียนราชินี..(มี"บน" ต่อท้ายหรือป่าวไม่แน่ใจ...55)

ไปเจอภาพบนพื้น..."จักรยาน" + "คน" ..เป็นการบ่งบอกให้รู้เลยว่าทางเดินเส้นนี้ ให้คนกับจักรยานเท่านั้นใช้สัญจร...แต่ไม่ทันผมกดซัตเตอร์..ก็มีจักรยานเหมือนกัน..แต่มันมี "ยนต์" ตามหลังขับผ่านมา 2 คัน...ผมต้องหลบด้วยนะ..เซ้งเลยคับ..ไม่รู้จาทำไงดี..ชีวิตคนกทม.อย่างเรา

"ฟุตบาธ" หรือ "Footpath" แปลตรงตัวก็คงเห็นชัดๆว่า ให้สำหรับอะไรที่มี "เท้า" ใช้เท่านั้น..ไม่ว่าจะเป็นคน หมา แมว ช้าง ม้า วัว ควาย กระซู่ สมเสร็จ หรือแม้กระทั่ง..."ม๊อบ"...มีสิทธิทั้งนั้น..ไม่ใช่รถเครื่อง #

โหมโรง...เพื่อแผ่นดิน..

ผมไปเจอบทกลอนของคุณเนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ ในการแสดงดนตรีกับวงคาราบาว..ก็เลยอยากมาแบ่งปันให้หลายๆ คนที่อาจไม่เคยได้ฟัง..ได้เสพกันหน่อย... ผมไม่เคยฟังกลอนประกอบดนตรีแบบนี้มาก่อน..โดยเฉพาะจาก"กวีรัตน์โกสินทร์"..ท่านนี้..หาฟังยากครับ

เมื่อฟังจบแล้ว..รู้สึกว่าอยากแต่งแต้มสีฟ้า สีเขียว ใส่เสียงนก ..ให้กับธรรมชาติ...

ผมเพิ่งรู้สึกว่า..พวกเราที่เรียกตัวเองว่า "คน"หรือ "มนุษย์" นั้นไม่ได้เป็น "ผู้ครองโลก" ใบนี้หรอก...เจ้าตัวที่ยิ่งใหญ่กว่าเราและครองโลกใบนี้จริงๆ ก็คือเจ้า "ธรรมชาติ" นี้เอง...จริงป่าว..+++ แต่ธรรมชาติบางครั้งอาจใจร้ายหรือใจดีกับเรา..ไม่มีใครรู้ได้..

แต่เท่าที่ฟังจากที่กวีท่านนี้กล่าวไว้...คิดว่าเจ้าตัวที่คอยทำให้ธรรมชาติใจดีได้..ก็มีแต่เจ้าตัวที่เรียกว่า "ความรัก" นี่เอง...ให้ความรักกับธรรมชาติเถอะครับ..จะได้เห็นธรรมชาติอมยิ้มตลอดไป..ไม่แยกเคี้ยวใส่เรา..เหมือนทุกวันนี้#