โหมโรง...เพื่อแผ่นดิน..

ผมไปเจอบทกลอนของคุณเนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ ในการแสดงดนตรีกับวงคาราบาว..ก็เลยอยากมาแบ่งปันให้หลายๆ คนที่อาจไม่เคยได้ฟัง..ได้เสพกันหน่อย... ผมไม่เคยฟังกลอนประกอบดนตรีแบบนี้มาก่อน..โดยเฉพาะจาก"กวีรัตน์โกสินทร์"..ท่านนี้..หาฟังยากครับ

เมื่อฟังจบแล้ว..รู้สึกว่าอยากแต่งแต้มสีฟ้า สีเขียว ใส่เสียงนก ..ให้กับธรรมชาติ...

ผมเพิ่งรู้สึกว่า..พวกเราที่เรียกตัวเองว่า "คน"หรือ "มนุษย์" นั้นไม่ได้เป็น "ผู้ครองโลก" ใบนี้หรอก...เจ้าตัวที่ยิ่งใหญ่กว่าเราและครองโลกใบนี้จริงๆ ก็คือเจ้า "ธรรมชาติ" นี้เอง...จริงป่าว..+++ แต่ธรรมชาติบางครั้งอาจใจร้ายหรือใจดีกับเรา..ไม่มีใครรู้ได้..

แต่เท่าที่ฟังจากที่กวีท่านนี้กล่าวไว้...คิดว่าเจ้าตัวที่คอยทำให้ธรรมชาติใจดีได้..ก็มีแต่เจ้าตัวที่เรียกว่า "ความรัก" นี่เอง...ให้ความรักกับธรรมชาติเถอะครับ..จะได้เห็นธรรมชาติอมยิ้มตลอดไป..ไม่แยกเคี้ยวใส่เรา..เหมือนทุกวันนี้#